زن در آیینۀ رمان مقایسۀ نقش زنان در سه رمان فارسی چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم نوشته‌ی زویا پیرزاد؛ نگران نباش از مهسا محب‌علی و بی‌بی شهرزاد اثر شیوا ارسطویی

زنان و مسائل آن‌ها از موضوعات مهم در جامعه‌ی امروز است. هدف از نگارش این مقاله، بررسی نگاه زنانِ نویسنده به موقعیت زن در جامعه‌ی ایرانی است. اهمیت و ضرورت این پژوهش در این است که می‌توان به جایگاه زنان در دوره‌ی معاصر از نگاه خود زنان پی‌برد. این تحقیق و بررسی در سه رمان مشهور فارسی انجام شده است؛ رمان‌‌های: «چراغ‌ها را من خاموش می‌کنم» اثر زویا پیرزاد (1380)، «بی‌بی شهرزاد» از شیوا ارسطویی(1383) و «نگران نباش» نوشته‌ی مهسا محب‌علی(1387). در میانِ این سه بانوی نویسنده، زویا پیرزاد موقعیت زن را در دهه‌ی چهل شمسی به تصویر کشیده و نشان داده که این دهه آغازِ دست‌یابی زن ایرانی به هویت و فردیت است. شیوا ارسطویی در رمان بی‌بی شهرزاد، موضوع مردسالاری را در تاریخ معاصر ایران مورد توجه قرار داده و با استفاده از شیوه‌ی گذشته‌نگری و نماد‌پردازی، این امر را به کل تاریخ جامعه‌ی ایرانی مربوط دانسته است. مهسا محب‌علی نیز در رمان نگران نباش، برخی از معضلات اجتماعی را که زن در دوره‌ی معاصر به آن‌ها گرفتار شده نشان می‌دهد.